Śrīmad-Bhāgavatam — Śrīmad-Bhāgavatam
<< Canto 11, General History — Canto 11, Historia general >>
<< 5 Nārada Concludes His Teachings to Vasudeva — Nārada finaliza sus enseñanzas a Vasudeva >>

<< VERSE 48 — VERSO 48 >>


vaireṇa yaṁ nṛpatayaḥ śiśupāla-pauṇḍra-
śālvādayo gati-vilāsa-vilokanādyaiḥ
dhyāyanta ākṛta-dhiyaḥ śayanāsanādau
tat-sāmyam āpur anurakta-dhiyāṁ punaḥ kim

WORD BY WORD — PALABRA POR PALABRA



TRANSLATION — TRADUCCION

Inimical kings like Śiśupāla, Pauṇḍraka and Śālva were always thinking about Lord Kṛṣṇa. Even while they were lying down, sitting or engaging in other activities, they enviously meditated upon the bodily movements of the Lord, His sporting pastimes, His loving glances upon His devotees, and other attractive features displayed by the Lord. Being thus always absorbed in Kṛṣṇa, they achieved spiritual liberation in the Lord’s own abode. What then can be said of the benedictions offered to those who constantly fix their minds on Lord Kṛṣṇa in a favorable, loving mood?Los reyes enemigos, como Śiśupāla, Pauṇḍraka y Śālva, siempre estaban pensando en el Señor Kṛṣṇa. Incluso mientras estaban acostados, sentados u ocupados en otras actividades, meditaban con envidia en los movimientos corporales del Señor, en Sus pasatiempos deportivos, en Sus miradas amorosas hacia Sus devotos y en otras características atractivas que exhibía el Señor. Al estar siempre absortos en Kṛṣṇa, alcanzaron la liberación espiritual en la propia morada del Señor. ¿Qué puede decirse entonces de las bendiciones que se les ofrecen a aquellos que constantemente fijan su mente en el Señor Kṛṣṇa con un humor favorable y amoroso?

PURPORT — SIGNIFICADO

On the eve of the disappearance of Lord Kṛṣṇa from this world, Vasudeva became filled with lamentation thinking that he had not properly utilized the opportunity of the Lord’s personal presence to become perfectly Kṛṣṇa conscious. However, Nārada Muni assured Śrī Vasudeva that the glories of Vasudeva and his good wife Devakī were chanted throughout the universe because even the demigods worshiped the exalted status of the Lord’s own parents. Vasudeva was not only concerned about his own spiritual position, but he also lamented for the Yadu dynasty, which had left the world in an apparently inauspicious way, being cursed by great brāhmaṇas such as Nārada and dying in a fratricidal war. Although the members of the Yadu dynasty were personal associates of the Lord, their disappearance from the earth was apparently inauspicious, and therefore Vasudeva was concerned about their eventual destination. So Nārada here assures Vasudeva that even the demons who opposed Kṛṣṇa, such as Śiśupāla, Pauṇḍraka and Śālva, achieved promotion to the Lord’s own abode because of their constant absorption in thinking of Kṛṣṇa. Therefore what to speak of the exalted members of the Yadu dynasty who actually loved Kṛṣṇa more than anything (anurakta-dhiyāṁ punaḥ kim)? Similarly, it is stated in the Garuḍa Purāṇa:En vísperas de la desaparición del Señor Kṛṣṇa de este mundo, Vasudeva se llenó de lamentaciones, pensando que no aprovechó debidamente la oportunidad que le brindaba la presencia personal del Señor para volverse perfectamente consciente de Kṛṣṇa. Sin embargo, Nārada Muni le aseguró a Śrī Vasudeva que las glorias de Vasudeva y de su buena esposa Devakī se cantaban por todo el universo, porque hasta los semidioses adoraban el excelso estatus de los propios padres del Señor. Vasudeva no solo estaba preocupado por su propia posición espiritual, sino que también se lamentaba por la dinastía Yadu, que abandonó el mundo de una manera aparentemente desfavorable, al ser maldecida por grandes brāhmaṇas como Nārada y morir en una guerra fratricida. Aunque los miembros de la dinastía Yadu eran asociados personales del Señor, su desaparición de la Tierra fue aparentemente desfavorable, por lo tanto, Vasudeva estaba preocupado por su destino final. Así que Nārada le asegura aquí a Vasudeva que incluso los demonios que se opusieron a Kṛṣṇa, como Śiśupāla, Pauṇḍraka y Śālva, lograron ser promovidos a la propia morada del Señor debido a su constante absorción en pensar en Kṛṣṇa. Por lo tanto, ¿qué decir de los excelsos miembros de la dinastía Yadu que realmente amaron a Kṛṣṇa más que a cualquier otra cosa (anurakta-dhiyāṁ punaḥ kim)? De manera similar, en el Garuḍa Purāṇa se afirma:
ajñāninaḥ sura-varaṁ samadhikṣipanto
yaṁ pāpino ’pi śiśupāla-suyodhanādyāḥ
muktiṁ gatāḥ smaraṇa-mātra-vidhūta-pāpāḥ
kaḥ saṁśayaḥ parama-bhaktimatāṁ janānām
ajñāninaḥ sura-varaṁ samadhikṣipanto
yaṁ pāpino ’pi śiśupāla-suyodhanādyāḥ
muktiṁ gatāḥ smaraṇa-mātra-vidhūta-pāpāḥ
kaḥ saṁśayaḥ parama-bhaktimatāṁ janānām

“Even foolish sinners like Śiśupāla and Duryodhana who showered abuse upon the Lord were cleansed of all sins simply by remembering Lord Kṛṣṇa. Somehow or other their minds were absorbed in the Lord, and thus they attained liberation. What doubt then is there about the destination of those who are overwhelmed with devotional feelings for the Lord?”

«Incluso necios pecadores como Śiśupāla y Duryodhana, que colmaron de insultos al Señor, se limpiaron de todos sus pecados simplemente por recordar al Señor Kṛṣṇa. De una forma u otra, sus mentes se absorbieron en el Señor, así lograron la liberación. ¿Qué duda hay entonces acerca del destino de aquellos que están abrumados por sentimientos devocionales por el Señor?»

Vasudeva was also feeling anxiety because on the one hand he was aware that Kṛṣṇa is the Supreme Personality of Godhead, but at the same time he treated the Lord as his beloved son. In the relationship between the father and son, sometimes the father must chastise the son and restrict him in various ways. In this way Vasudeva was feeling that undoubtedly he had offended the Lord in his attempt to train Lord Kṛṣṇa as his son. However, Lord Kṛṣṇa is actually pleased when a pure devotee becomes absorbed in parental love for Him and thus devotedly tries to care for Him just as loving parents care for a small child. Kṛṣṇa reciprocates the intense devotional feelings of such devotees by actually appearing before them as a young boy and acting just like their son.Vasudeva también se sentía ansioso porque, por un lado, era consciente de que Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios, pero al mismo tiempo trataba al Señor como a su amado hijo. En la relación entre padre e hijo, a veces el padre debe castigar al hijo y restringirlo de diversas maneras. De esa manera, Vasudeva sentía que, sin duda, había ofendido al Señor en su intento de educar al Señor Kṛṣṇa como su hijo. Sin embargo, en realidad el Señor Kṛṣṇa se complace cuando un devoto puro se absorbe en el amor paternal por Él y por lo tanto, trata de cuidarlo con devoción tal como unos padres amorosos cuidan de un niño pequeño. Kṛṣṇa corresponde a los intensos sentimientos devocionales de esos devotos apareciendo ante ellos como un niño pequeño y actuando tal como su hijo.
As mentioned in this verse, the demons actually chastised Kṛṣṇa with feelings of enmity. Nevertheless, such demons attained liberation due to their absorption in Kṛṣṇa. Therefore, what to speak of the destination of Vasudeva, who chastised Kṛṣṇa due to his overwhelming parental love for Him? The conclusion is that the devotees of the Lord should never consider Vasudeva and Devakī to be ordinary, conditioned souls. Their relationship with Lord Kṛṣṇa is completely on the transcendental platform of vātsalya-rasa, or parental love for the Personality of Godhead. It has nothing to do with the parental love of the material world, which is based on a mood of sense gratification, since the parents see their children as objects of material enjoyment.Como se menciona en este verso, en realidad los demonios castigaron a Kṛṣṇa con sentimientos de enemistad. No obstante, esos demonios alcanzaron la liberación debido a que se absorbieron en Kṛṣṇa. Por lo tanto, ¿qué decir del destino de Vasudeva, quien castigó a Kṛṣṇa debido al abrumador amor paternal que sentía por Él? La conclusión es que los devotos del Señor nunca deben considerar a Vasudeva y Devakī como almas ordinarias y condicionadas. Su relación con el Señor Kṛṣṇa se encuentra completamente en el plano trascendental de vātsalya-rasa, el amor paternal por la Personalidad de Dios. No tiene nada que ver con el amor paternal del mundo material, que se basa en un sentimiento de complacencia de los sentidos, ya que los padres ven a sus hijos como objetos de disfrute material.
<< Previous — Anterior | Next — Siguiente >>
Donate to Bhaktivedanta Library - Dona al Bhaktivedanta Library