Bhagavad-gītā As it IsEl Bhagavad-gītā Tal y como es

<< 6 - Dhyāna-yoga >>
<< 6 - Dhyāna-yoga >>

<< VERSE 44 — VERSO 44 >>

पूर्वाभ्यासेन तेनैव ह्रियते ह्यवशोऽपि स: ।
जिज्ञासुरपि योगस्य शब्दब्रह्मातिवर्तते ॥ ४४ ॥


pūrvābhyāsena tenaiva
hriyate hy avaśo ’pi saḥ
jijñāsur api yogasya
śabda-brahmātivartate

WORD BY WORD — PALABRA POR PALABRA

pūrvaprevious
abhyāsenaby practice
tenaby that
evacertainly
hriyateis attracted
hisurely
avaśaḥautomatically
apialso
saḥhe
jijñāsuḥinquisitive
apieven
yogasyaabout yoga
śabda-brahmaritualistic principles of scriptures
ativartatetranscends

TRANSLATION — TRADUCCION

By virtue of the divine consciousness of his previous life, he automatically becomes attracted to the yogic principles – even without seeking them. Such an inquisitive transcendentalist stands always above the ritualistic principles of the scriptures.
En virtud de la conciencia divina de su vida previa, él se siente atraído en forma automática a los principios yóguicos -aún sin buscarlos. Tal trascendentalista inquisitivo, esforzándose por el yoga, está siempre por encima de los principios ritualistas de las escrituras.

PURPORT — SIGNIFICADO

Advanced yogīs are not very much attracted to the rituals of the scriptures, but they automatically become attracted to the yoga principles, which can elevate them to complete Kṛṣṇa consciousness, the highest yoga perfection. In the Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7), such disregard of Vedic rituals by the advanced transcendentalists is explained as follows:

Los yogīs avanzados no están muy atraídos por los rituales de las escri­turas, pero son atraídos en forma automática a los principios del yoga, los cuales pueden elevarlos a la Conciencia de Kṛṣṇa plena, la perfección más ele­vada del yoga. En el Śrīmad-Bhāgavatam (3.33.7) tal omisión de los rituales védicos por parte de los trascendentalistas avanzados se explica en la siguiente forma:

aho bata śva-paco ’to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te


aho bata śva-paco ’to garīyān
yaj-jihvāgre vartate nāma tubhyam
tepus tapas te juhuvuḥ sasnur āryā
brahmānūcur nāma gṛṇanti ye te


“O my Lord! Persons who chant the holy names of Your Lordship are far, far advanced in spiritual life, even if born in families of dog-eaters. Such chanters have undoubtedly performed all kinds of austerities and sacrifices, bathed in all sacred places and finished all scriptural studies.”



«¡Oh mi Señor! Las personas que cantan los santos nombres de Tu Señoría están muy avanzados en la vida espiritual, incluso si nacen en familias de comeperros. Tales cantores indudablemente han hecho toda clase de austeridades y sacrificios, se han bañado en todos los lugares sagrados y han finalizado los estudios de todas las escrituras».



The famous example of this was presented by Lord Caitanya, who accepted Ṭhākura Haridāsa as one of His most important disciples. Although Ṭhākura Haridāsa happened to take his birth in a Muslim family, he was elevated to the post of nāmācārya by Lord Caitanya due to his rigidly attended principle of chanting three hundred thousand holy names of the Lord daily: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. And because he chanted the holy name of the Lord constantly, it is understood that in his previous life he must have passed through all the ritualistic methods of the Vedas, known as śabda-brahma. Unless, therefore, one is purified, one cannot take to the principles of Kṛṣṇa consciousness or become engaged in chanting the holy name of the Lord, Hare Kṛṣṇa.

Un ejemplo famoso de esto fue presentado por el Señor Caitanya, quien aceptó a Ṭhākura Haridāsa como uno de sus discípulos más importantes. Aunque Ṭhākura Haridāsa nació en una familia musulmana, fue elevado por el Señor Caitanya a la posición de nāmācārya, debido a su rígida atención al principio de cantar trescientos mil santos nombres del Señor diariamente: Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. Debido a que cantaba constantemente los santos nombres del Señor, se comprende que en su vida previa debió haber pasado por todos los métodos ritualistas de los Vedas, conocidos como śabda-brahma. Por lo tanto a menos que uno se purifique, no puede adoptar el principio de la Conciencia de Kṛṣṇa ni ocuparse en cantar el santo nombre del Señor, Hare Kṛṣṇa.

<< Previous Verso — Verso anterior | Next Verse — Siguiente verso >>
Donate to Bhaktivedanta Library - Dona al Bhaktivedanta Library