Bhagavad-gītā As it IsEl Bhagavad-gītā Tal y como es

<< 5 - Karma-yoga – Action in Kṛṣṇa Consciousness >>
<< 5 - Karma-yoga – Acción con Conciencia de Kṛṣṇa >>

<< VERSE 2 — VERSO 2 >>

शरीभगवान उवाच
संन्यासः कर्मयॊगश च निःश्रेयसकराव उभौ
तयॊस तु कर्मसंन्यासात कर्मयॊगॊ विशिष्यते


śrī-bhagavān uvāca
sannyāsaḥ karma-yogaś ca
niḥśreyasa-karāv ubhau
tayos tu karma-sannyāsāt
karma-yogo viśiṣyate

WORD BY WORD — PALABRA POR PALABRA

śrī-bhagavān uvācathe Personality of Godhead said
sannyāsaḥrenunciation of work
karma-yogaḥwork in devotion
caalso
niḥśreyasa-karauleading to the path of liberation
ubhauboth
tayoḥof the two
tubut
karma-sannyāsātin comparison to the renunciation of fruitive work
karma-yogaḥwork in devotion
viśiṣyateis better

TRANSLATION — TRADUCCION

The Personality of Godhead replied: The renunciation of work and work in devotion are both good for liberation. But, of the two, work in devotional service is better than renunciation of work.
La Personalidad de Dios dijo: tanto la renunciación al trabajo, como el trabajo en devoción son buenos para la liberación. Mas, entre ambos, el trabajo en el servicio devocional es mejor que la renunciación al trabajo.

PURPORT — SIGNIFICADO

Fruitive activities (seeking sense gratification) are cause for material bondage. As long as one is engaged in activities aimed at improving the standard of bodily comfort, one is sure to transmigrate to different types of bodies, thereby continuing material bondage perpetually. Śrīmad-Bhāgavatam (5.5.4–6) confirms this as follows:

Las actividades fruitivas (en busca de la gratificación de los sentidos) son la causa del cautiverio material. Mientras uno se dedique a actividades encami­nadas al mejoramiento del nivel de comodidad corporal, seguramente trans­migrará a diferentes tipos de cuerpos, continuando perpetuamente con ello el cautiverio material. El Śrīmad-Bhāgavatam (5.5.4–6) confirma esto de la siguiente manera:

nūnaṁ pramattaḥ kurute vikarma
yad indriya-prītaya āpṛṇoti
na sādhu manye yata ātmano ’yam
asann api kleśa-da āsa dehaḥ

parābhavas tāvad abodha-jāto
yāvan na jijñāsata ātma-tattvam
yāvat kriyās tāvad idaṁ mano vai
karmātmakaṁ yena śarīra-bandhaḥ

evaṁ manaḥ karma-vaśaṁ prayuṅkte
avidyayātmany upadhīyamāne
prītir na yāvan mayi vāsudeve
na mucyate deha-yogena tāvat


nūnaṁ pramattaḥ kurute vikarma
yad indriya-prītaya āpṛṇoti
na sādhu manye yata ātmano ’yam
asann api kleśa-da āsa dehaḥ

parābhavas tāvad abodha-jāto
yāvan na jijñāsata ātma-tattvam
yāvat kriyās tāvad idaṁ mano vai
karmātmakaṁ yena śarīra-bandhaḥ

evaṁ manaḥ karma-vaśaṁ prayuṅkte
avidyayātmany upadhīyamāne
prītir na yāvan mayi vāsudeve
na mucyate deha-yogena tāvat


“People are mad after sense gratification, and they do not know that this present body, which is full of miseries, is a result of one’s fruitive activities in the past. Although this body is temporary, it is always giving one trouble in many ways. Therefore, to act for sense gratification is not good. One is considered to be a failure in life as long as he makes no inquiry about his real identity. As long as he does not know his real identity, he has to work for fruitive results for sense gratification, and as long as one is engrossed in the consciousness of sense gratification one has to transmigrate from one body to another. Although the mind may be engrossed in fruitive activities and influenced by ignorance, one must develop a love for devotional service to Vāsudeva. Only then can one have the opportunity to get out of the bondage of material existence.”



«La gente anda loca tras la gratificación de los sentidos y no sabe que este cuerpo actual, el cual está lleno de miserias, es el resultado de las actividades fruitivas propias del pasado. Aunque este cuerpo es temporal, siempre causa problemas de muchas maneras. Por lo tanto no es conveniente actuar por la gratificación de los sentidos. Mientras uno no inquiera acerca de la naturaleza del trabajo por resultados fruitivos, se le ha de considerar un fracaso en la vida, pues mientras se está absorto en la conciencia de gratificación de los sentidos, uno ha de transmigrar de un cuerpo a otro. Aunque la mente esté absorta en actividades fruitivas e influída por la ignorancia, uno debe des­arrollar amor por el servicio devocional a Vasudeva. Sólo entonces se puede tener la oportunidad de salir del cautiverio de la existencia material».



Therefore, jñāna (or knowledge that one is not this material body but spirit soul) is not sufficient for liberation. One has to act in the status of spirit soul, otherwise there is no escape from material bondage. Action in Kṛṣṇa consciousness is not, however, action on the fruitive platform. Activities performed in full knowledge strengthen one’s advancement in real knowledge. Without Kṛṣṇa consciousness, mere renunciation of fruitive activities does not actually purify the heart of a conditioned soul. As long as the heart is not purified, one has to work on the fruitive platform. But action in Kṛṣṇa consciousness automatically helps one escape the result of fruitive action so that one need not descend to the material platform. Therefore action in Kṛṣṇa consciousness is always superior to renunciation, which always entails a risk of falling. Renunciation without Kṛṣṇa consciousness is incomplete, as is confirmed by Śrīla Rūpa Gosvāmī in his Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.2.258):

Por ende, jñāna (o sea, el conocimiento de que uno no es este cuerpo material sino un alma espiritual) no es suficiente para la liberación. Uno tiene que actuar en calidad de alma espiritual, de otra manera no hay escape del cautiverio material. Empero la acción en conciencia de Kṛṣṇa no es acción en la plataforma fruitiva. Las actividades realizadas con pleno conoci­miento fortalecen el avance de uno en el verdadero conocimiento. Sin Con­ciencía de Kṛṣṇa, la simple renunciación a las actividades fruitivas no purifica realmente el corazón de un alma condicionada. Mientras el corazón no se purifique, se tendrá que trabajar en la plataforma fruitiva. Pero la acción en Conciencia de Krsna, automáticamente ayuda a escapar del resultado de la acción fruitiva, de manera que uno no necesite descender a la plataforma material. Así pues, la acción en Conciencia de Kṛṣṇa es superior a la renun­ciación, la cual siempre entraña el riesgo de caer. La renunciación sin Concien­cia de Kṛṣṇa es incompleta, tal como lo confirma Śrīla Rūpa Gosvāmī en su Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.2.258):

prāpañcikatayā buddhyā
hari-sambandhi-vastunaḥ
mumukṣubhiḥ parityāgo
vairāgyaṁ phalgu kathyate


prāpañcikatayā buddhyā
hari-sambandhi-vastunaḥ
mumukṣubhiḥ parityāgo
vairāgyaṁ phalgu kathyate


“When persons eager to achieve liberation renounce things related to the Supreme Personality of Godhead, thinking them to be material, their renunciation is called incomplete.”

Renunciation is complete when it is in the knowledge that everything in existence belongs to the Lord and that no one should claim proprietorship over anything. One should understand that, factually, nothing belongs to anyone. Then where is the question of renunciation? One who knows that everything is Kṛṣṇa’s property is always situated in renunciation. Since everything belongs to Kṛṣṇa, everything should be employed in the service of Kṛṣṇa. This perfect form of action in Kṛṣṇa consciousness is far better than any amount of artificial renunciation by a sannyāsī of the Māyāvādī school.

«La renunciación por parte de personas ansiosas de alcanzar liberación de las cosas que se relacionan con la Suprema Personalidad de Dios, aun cuando sean materiales, es denominada renunciación incompleta».

La renuncia­ción es completa cuando tiene conocimiento de que todo cuanto existe pertenece al Señor y que nadie debe demandar propiedad sobre ninguna cosa. Deberá entenderse que de hecho nadie pertenece a nadie. Entonces, ¿en dónde está la posibilidad de renunciación? Quien sabe que todo es la propiedad de Kṛṣṇa, siempre está situado en la renunciación. Dado que todo pertenece a Kṛṣṇa. todo debe emplearse en el servicio de Kṛṣṇa. Esta forma perfecta de acción con Conciencia de Kṛṣṇa es mucho mejor que cualquier cantidad de renunciación artificial por parte de un sannyāsī de la escuela māyāvādī.

<< Previous Verso — Verso anterior | Next Verse — Siguiente verso >>
Donate to Bhaktivedanta Library - Dona al Bhaktivedanta Library